Zespół szkół nr. 3 w Pile

Biografia - czasy "Hybrid Theory"

"Największym nieporozumieniem o nas jest stwierdzenie, że jesteśmy tylko kapelą rock`ową" opisuje gitarzysta Linkin Park Brad Delson. "My uważamy, że nasza muzyka leży pośrodku wielu rodzajów; hybryda tego na czym nasza szóstka dorastała." Tytuł debiutanckiego albumu zespołu i jego oryginalna nazwa, Hybrid Theory, opisuje oba sześcio-częściowe cele artystyczne i jego podejście do tworzenia muzyki. Muzyka Linkin Park - jest stopem ciężkiego alternatywnego rock`u, hip-hop`u, i elektronicznych wstawek - jest ich własna, osiągnięta wzmocnieniem nadzwyczaj silnego, żywego pisania piosenek. Ale prawie wszystko w Linkin Park zostało nie wymuszone, włączając ich Południowo-Kalifornijskie pochodzenie.

Pochodzenie

Zespół widział swój początek w małym pokojowym studiu MC`/wokalisty Mike`a Shinody, gdzie on i Delson nagrali pierwszy materiał kapeli w 1996 roku. Obaj uczęszczali do tej samej szkoły ponadpodstawowej gdzie poznali perkusistę zespołu Rob`a Bourdon`a. Shinoda zapoznał się z DJ'em Joseph'em Hahnem studiując ilustrację w Koledżu Centrum Sztuki (Art Center College) mieszczącym się w Pasadenie. Tymczasem w UCLA Delson dzielił mieszkanie z basistą Phoenix`em, który opuścił zespół kończąc koledż i wrócił rok później. Ostatnim kawałkiem układanki był Chester Bennington, który przeprowadził się z Arizony gdzie w wieku 16 lat zaczął nagrywać płyty. "Gdy miałem 2 lata biegałem w kółko śpiewając piosenki - są kasety z nagraniami gdy to robię... Od kiedy nauczyłem się mówić rozpowiadałem wszystkim, że wyrosnę na piosenkarza" śmieje się Bennington.


Album

Kombinacja bogatego mamuciego stylu wokalnego Bennington`a z szybkim rymowaniem Shinody pomaga zdefiniować muzykę Linkin Park. "Myślę, że jeden z celów Chester`a i Mike`a powinien być zintegrowany tak jak to tylko możliwe" proponuje Phoenix. "Jednak style, które łączymy mogą być bardzo różne, chcemy by kombinacja była odczuwana naturalnie - to duża część osobowości zespołu." Mieszanie treści i stylów zespołów takich jak Deftones, Nine Inch Nails, Aphex Twin, i The Roots w jedną połączoną całość. Linkin Park "chce by wszystko schodziło się razem bez uczucia wymuszenia" wyjaśnia Shinoda." Jako część procesu pisania, nagrałem każdego bezpośrednio na komputer by najlepiej zintegrować nasze elementy cyfrowe z tymi na żywo. Spędzamy niezliczone godziny miksując i dobierając części aż uzyskamy odpowiednie kombinacje i kompozycje."

Zespół był skupiony na procesie pisania do wiosny 2000 roku, gdy trafił pod skrzydła Warner Bros. Records i natychmiast udał się do studia. By pomóc nagrać swoją pracę wybrali na producenta Don`a Gilmore (Pearl Jam, Apex Theory, Sugar Ray). "Spotkaliśmy się z wieloma ludźmi i mieliśmy trudne zadanie z wybaniem producenta," mówi Bennington." Ale Don z boku od sprawiania by rzeczy brzmiały dobrze, wyglądał na kogoś kto mógłby naprawdę zmusić nas do cięższej pracy przy pisaniu tekstów piosenek." Rezultatem końcowym jest album, który jest odpowiednio silny i melodyjny, z silnym przekazem lirycznym. "Chester i ja piszemy o uniwersalnych uczuciach, czy to niewystarczających, optymistycznych, lub sfrustrowanych," opisuje Shinoda. "Piszemy o życiu codziennym bo czasem dobrze jest wiedzieć, że są inni ludzie przechodzący przez to samo co ty." Te liryki w połączeniu z instrumentacją, w której są zagnieżdżone, objawiają się w potężnym muzycznym stanie: debiutancki album Linkin Park, Hybrid Theory.

Trasy koncertowe

Podążając kompletność Hybrid Theory i powrót Phoenix`a, kapela grała nieustannie przedstawiając tłumom na całym świecie wybuchowe występy na żywo. "Zawsze chciałem by nasz występ był energetyzujący," mówi Hahn. "Używamy padów perkusji, samplerów i odtwarzaczy z oryginalnym winylem, by wykonać wszystkie samplowe części na żywo na scenie, co w moim przekonaniu nadaje ekscytującą unikatowość piosenkom." Energia i ciasnota w występwaniu kapeli, na trasach koncertowych z zespołami Deftones, P.O.D. i Papa Roach, umocnił fundamenty Linkin Park składające się z oddanych fanów na całym świecie, i pomógł we wzroście sprzedarzy płyt zespołu do rzędu milionów egzemplarzy.

Spytani o sekret kryjący się za wielkim sukcesem Linkin Park, Bourdon odpowiada, "od samego początku zawsze próbowaliśmy utrzymać silną więź z naszymi fanami. Od naszej bliskiej rodziny, do teledysków, projektowania markowych gadżetów, naszej działalności na stronie internetowej www.linkinpark.com, pozostajemy zaangażowani by fanów stawiać na pierwszym miejscu." Reputacja grupy Linkin Park będącej pro-fanowską jest najlepszym przykładem ich poświęcenia w interakcję ze słuchaczami na występach: zespół obsesyjnie podpisuje setki autografów na każdym koncercie. Spytani o ten fenomen, Shinoda wyjaśnia, "to tylko sposób odpłacania. Nasi fani pomogli nam zrealizować marzenie, które my myśleliśmy, że było niemożliwe do spełnienia." Pięć lat zabrało Linkin Park by osiągnąć większy sukces i w procesie udowodnili, że świeża kombinacja talentu, poświęcenia i czystej wizji artystycznej może, jak opisuje Bennington, "przedrzeć się przez wszystko i pomóc ci zrealizować marzenia."



Zespół



Pełne imię:  Bradford Phillip Delson
Ksywa :  Big Bad Brad
Urodzony : 1 Grudzień, 1977
Gdzie ? : Agoura, California
Zamieszkały : Los Angeles, California
Stan Cywilny : Ma dziewczynę
Rodzeństwo : Tak, 2 sztuki
Wyznanie : Judaizm
Zainteresowania : Sk8boarding, oglądanie MTV, spanie, surfowanie po i-necie
Wpływ :  Sunny day Real Estate, Stef ( Deftones ) , Dave Matthews
Pozycja : gitarzysta, podkład wokalny
Sprzęt : gitary Ibanez
gitary PRS
Mesa Boogie Dual Rectifier heads
Mesa Boogie cabinets
D'Addario strings (10XL)
Boss Pedal effects
D'Addario cables
Dunlop picks (.83)
Shure wireless
Ulubione Albumy : "Diary" - Sunny Day Real Estate
Pierwszy zespół : "Pricks" w roku 1994


Cytat / Co lubisz w byciu w zespole?

"Kocham grać muzykę z moimi przyjaciółmi. Jestem naprawdę dumny z płyty, którą nagraliśmy i z okazji, że mogliśmy grać te piosenki na całym świecie. Dużo szacunku dla wszystkich ludzi, którzy nas wspierali i pomogli nam aby to się spełniło - Booyakasha!"

Informacje :

Brad uczęszczał do Augoura High School (razem z Mike'm i Rob'em). Kiedy chodził do tej szkoły, próbował farbować swoje włosy na każdy kolor i wtedy nazwano go "najbardziej unikatowym".
Brad ma stopień kawalera w łączności, z Unisersytetu Kalifornia w Los Angeles (UCLA), którego jest też absolwentem. Brad mógłby studiować prawo, ale zdecydował się zamiast tego zrobić karierę w zespole.

Myśli, że najbardziej niesamowitą/szaloną prośbę zespół dostał od fanów z Wielkiej Brytanii - Brytyjczycy chcieli włosów łonowych wszystkich członków zespołu!

W szkole średniej był fanem thrash-metalowych zespołów takich jak Guns'n'Roses i   Metallica i nosił długie włosy. Chciał mieć fryzurę taką jak wokalista Metallici , ale kiedy fryzjer nie obciął go tak, jak BBB to chciał , ponownie zestrzyżono mu włosy.

Pierwszą grupą Brada byli "The Pricks" w 1994. W późniejszych latach on wraz z Robem zespół "Relative Degree"... Jego pierwszym instrumentem była... trąbka, a swoją pierwsza gitarę dostał w 6 klasie. Brad potrafi również grać na bassie i harmonijce.

W tej chwili Brad pełni rolę A&R w firmie wydawniczej Machine Shop, a więc otacza opieką artystyczną wszystkich podległych mu muzyków.

Fakty :

- Jego muzycznym idolem jest... Chester Bennington (sic!)
- Jest fanem Britney Spears(sic!) przez co reszta członków ciągle się z niego nabija. Podobnież nie lubi jej muzyki, ale po prostu chętnie ją ogląda ...
- Brad jest gentlemanem
- Jedną jedyną rzeczą którą Brad naprawdę "kocha" jest spanie! Ponadto uważa, że dodaje mu to mnóstwo siły
- Lubi MTV , a w szczególności program "The Real World" ( coś jak Big Brother tyle , że uczestnicy nie są zamknięci , a mają wolny dostęp do wszystkich dobrodziejstw naszego świata <a tych jest sporo, bo mieszkają w Las Vegas> )
- Robi bardzo dużo aby znaleźć swój własny styl gry, a co za tym idzie - próbuje wszystkiego możliwego i pracuje z "harmonią". Lubi pracować w ten sposób
- Gdyby mógł być jakąś znaną osobą z TV, wybrałby kogoś z serialu "Seinfeld". Ponoć dlatego, iż również ma takie dziwaczne poczucie humoru ...
- Nigdy nie podzieliłby się swoją szczoteczką do zębów
- W prawie wszystkie święta Bożego Narodzenia, Brad wraz ze swoją rodziną urządza uroczystą kolację dla ludzi bezdomnych. Mike czasami mu w tym pomaga
- Kiedy ma co najmniej dwie godziny wolne chodzi do kina i ogląda ile może
- Mówi, że nosi swoje słuchawki cały czas, gdyż zapewniają mu połączenie z Matrix'em (sic!)
- Złamał ( ew. skręcił ) nogę podczas kręcenia teledysku do In The End. Kontuzja ta opóźniła trochę kadr ...








Pełne imię:  Chester Charles Bennington
Ksywa :  Chazy Chaz
Urodzony : Marzec 20, 1976
Gdzie ? : Phoenix, Arizona
Zamieszkały : Los Angeles, California
Stan Cywilny : Rozwiedziony, ma syna z pierwszego małżeństwa
Rodzeństwo : n/a
Wyznanie : "Własne"
Zainteresowania : Jego dwa psy ( australijski Shepherd i krzyżówka Rottweiler-Labrador ), gotowanie
Wpływ :  Scott Weiland (Stone Temple Pilots), Robert Plant (Led Zeppelin), Loverboy, Rush
Pozycja : główny wokalista
Sprzęt : bezprzewodowe mikrofony Audio Technica (T73)
Yamaha SPX 990
gitary Takamine
Shure in - monitory uszu (?)
Ulubione Albumy : 01. Fugazi-"13 Songs"
02. Al Green-"Greatest Hits"
03. Led Zepplin-"IV"
04. The Beatles-"The White Album"
05.Stone Temple Pilots-"Purple"
Pierwszy zespół : "Grey Daze" w roku 1993
 



Cytat / Co lubisz w byciu w zespole ?

"To co sprawia mi największą przyjemność w byciu w zespole to możliwość tworzenia i wykonywania muzyki z wspaniałymi muzykami, którzy stali się również najbliższymi przyjaciółmi. Chciałbym podziękować wszystkim tym, którzy nas wspierali i sprawili, że wszystko to stało się możliwe."

Informacje :

Można spekulować czy ze swoim spokojnym nastawieniem i dojrzałym spojrzeniem na otaczający go świat Chester Bennington jest prawdziwą gwiazdą rock'a. Fakt faktem, przeżył on bardzo dużo rzeczy w swoim dzieciństwie, a z całą pewnośscią nie były to tylko przeżycia radosne. Miał ojca alkoholika (pracował jako policjant) - nie trudno wywnioskować jaki wpływ miało to na dzieciństwo małego Chestera. Co gorsza, jego rodzice rozwiedli się krótko po tym gdy skończył on 11 rok życia. Równie traumatyczny wpływ na jego życie miał fakt, iż był on wykorzystywany seksualnie. Nigdy nie ujawnił kto jest za to odpowiedzialny - powiedział jednak, że nie był to nikt dorosły, a sytuacja gdy to dzieci wykorzystują dzieci. Trwało to aż 5 lat. Chester aktywnie udziela się dla organizacji CAPP, która za zadanie postawiła sobie wsparcie dla chłopców, którzy znalezli się w podobnych sytuacjach jak on wtedy.

Ma starszego brata Brian'a oraz dwie siostry. W rzeczywistości jednak, są to dzieci z poprzednich małżeństw jego rodziców. Sam Chaz uważa to za interesującą sprawę, mieć rodzeństwo, które jest osobie tak bliskie, a zarazem tak bardzo niepodobne do siebie samego.

Wyżej wspomniany rozwód doprowadził Chestera na granice jego wytrzymałości. Szukał ucieczki od rzeczywistości. Stał się zupełnie obojętny wobec świata. Ten okres właśnie, należy do najmroczniejszych w jego życiu. Z grzecznego ucznia, tradycyjnego młodego amerykanina, stał się bowiem narkoman. Gdy miał on 14 lat, jak sam potwierdza, zażywał już najcięższe z dostępnych narkotyków. Kokaina, meskalina ... nie wybierał. Ważne było tylko, że zapominał o samym sobie. Na szczęście muzyka, którą fascynował się od samego początku, pomogła mu wyjść z nałogu i rozpocząć życie od nowa.

A, jak wszyscy dobrze wiemy, jego życie bardzo mocno wiąże się z muzyką. Mając zaledwie dwa lata, kiedy jeszcze nie potrafił mówić - biegał po domu i nucił do piosenek, które słyszał w radiu i telewizji. Jego brat, widząc zamiłowanie małego Chestera do najróżniejszych brzmień, nauczył go śpiewać piosenkę "Hot Blooded" zespołu Foreigner, zanim on w ogóle potrafił mówić. Gdy Chaz dorastał, zagłębiał się coraz bardziej w świat muzyki, aż w końcu trafił na Depeche Mode - jego młodzieńczą fascynację. Twierdzi, że jego największym marzeniem wówczas, było zostać 5-tym członkiem tego zespołu. W pewnym wywiadzie powiedział, że największy wpływ na jego karierę mieli Stone Temple Pilots, natomiast pierwszy album, który zrobił na nim równie wielkie wrażenie został nagrany przez zespół "Misfits".

Mimo iż jego pierwszym instrumentem było pianino (i to od niego zaczął swoją przygodę z tworzeniem własnych piosenek), postanowił że nigdy nie będzie się rozstawał z jego gitarą (po dziś dzień uważa, że nikomu jej nie odda). W wieku 13 lat zaczął profesjonalnie ćwiczyć swój śpiew, widząc w tym dobrą rozrywkę, ale też możliwą przyszłość. Praktykował aż do bólu... Jak widać, a raczej słychać, cała ta ciężka praca nie poszła na marne - teraz ma cudowny, uspokajający głos, a gdy sytuacja tego wymaga - potrafi również poskromić całe stadiony przez swój krzyk.

Warto dodać, że mając ok. 10-14 lat słuchał hip-hopu. W tym takie formacje jak Sugarhill Gang czy Slick Rick.. Zrobił więc pewnego rodzaju skok po gatunkach muzycznych. Dopiero później wkroczył w świat punk rock'a i tak się zaczęło.

Nieoficjalnie, Chester występował w zespole "Sean Dowdell and friends" traktując go jako swój pierwszy. Był tam wokalistą. Jedyną pozostałością po zespole są 3 nagrania - "Painted Pictures" "Kill The Flies" and "God's Afraid". Sean Dowdell "mieszał" później również w Grey Daze. Pierwszym właściwym zespołem w którym występował Chaz był właśnie wspomiany przed momentem "Grey Daze" (śpiewał tam od roku 1993). Jeżeli szukasz więcej info o nich, to zajrzyj do tego działu. Chaz został przedstawiony Linkin Park'owi przez współpracującego z Grey Daze - Scott'a Harrington' (więcej o tym trochę niżej)

Był żonaty, ale od jakiegoś czasu jest rozwiedziony. Być może żonę zastępuje mu teraz para irytujących zwierząt, które wg. własnych wypowiedzi, kocha tak samo jak swoją rodzinę.

Kiedy jest w trasie, potrzebuje zestaw bagaży które ma w szafie. Musi mieć buty, bieliznę, mnóstwo skarpet i slipów na każdy koncert. Ponadto kiedy przechodzi przez wykrywacz metali na lotnisku, musi zdjąć swoje metalowe naszyjniki, kolce, bransolety, itp., umieszcza je także w walizce (dla łatwiejszego przeszukiwania). Zawsze ma gotowe zestawy ciuchów i odpowiednio dobrane do nich buty.

Chester ma kilka tatuaży: jeden na łydce przedstawiający żołnierza z okładki "Hybrid Theory", czerwono-niebieskie płomienie na obu rękach, japońskie karpie na lewym i na prawym ramieniu i jeszcze wiele innych ... Twierdzi, że tatuaże łączą ze sobą ból i przyjemność i dają wyraz duszy człowieka.

Uczęszczał do Greenway High School, ale został przeniesiony i ukończył szkolę średnią w Washington High School w 1994r.

Jak Chester dostał się do Linkin Park?

Powinniście wiedzieć, że prawie wszyscy członkowie LP są niejako znajomymi, kumplami z lat nauki. Wspólne zainteresowania i umiejętności poznali zatem drogą naturalną, z biegiem czasu. Gdy powstał zespół, drugim wokalistą był Mark Wakefield. Ten jednak po pewnym czasie odszedł, by zająć się inną karierą - nastąpiły więc ciężkie chwile i członkowie zespołu zaczęli poszukiwania nowego wokalisty. Przedstawili swój problem "kilku starym znajomym" z których wyłonił się przede wszystkim Scott Harrington. Ten bowiem - znał zarówno LP (wtedy jeszcze Xero -> Hybrid Theory) jak i Chestera, gdy ten działał jeszcze w Grey Daze.

Reszta przyszła sama - Mike wysłał do Chester'a kasety z nagraniami Xero i poprosił by Chaz dograł do nich swoje partie. Chester rzucił wszystko (a były to jego własne urodziny)  i popędził do studia nagrań. Po ok. 3 godzinach oddzwonił do Mike'a. Zespół wyraźnie zachwycony, zaprosił Chaz'a do współpracy. Ten - ruszył praktycznie bez pieniędzy, na pierwsze spotkanie do Los Angeles. Tak się zaczęła jego przygoda z zespołem.

Akcja - aukcja samochodu:

Chester oddał swój Hyundai ( zbudowany w roku 1998 ) na aukcję organizowaną w Ebay'u. Do samochodu Chester dołączył 4 bilety na koncert Linkin Park ( razem z możliwością wejścia "Backstage" ) i spotkanie z właścicielem samochodu. Samochód został sprzedany za 15 000 dolarów. Całkowity dochód ze sprzedaży miał wesprzeć konto fundacji Take me home (Zabierz mnie do domu), która pomaga bezdomnym zwierzętom. Zdjęcia samochodu w galerii ( link na dole )

Solowa kariera:

W trakcie przerwy zespołu po wydaniu Meteory, Chester zabrał się za nagrywanie własnego albumu. Pomagali mu w tym Ryan Shuck i Amir Derakh z zespołu Orgy oraz Julien-K, z którymi grał również pod nazwą Bucket of Weenies (m.in. na imprezie z okazji 10-lecia Club Tatoo w 2005 roku). Tak samo jak Shinoda, Bennington nie podpisał swojej płyty własnym nazwiskiem, lecz nadał projektowi nazwę - Snow White Tan (Śnieżnobiała Opalenizna). W tej chwili cały materiał jest już nagrany i czeka na stosowny moment, w którym możnaby go pokazać światu.

W skrócie:

- Jego ulubionym kolorem włosów jest blond
- Chester jest leworęczny
- Ma syna o imieniu Draven, który czuje się świetnie i jest zdrów jak ryba. Chester zapożyczył imię z filmu "The Crow". Draven Sebastian ( bo tak ma na drugie ) urodził się ok. 13 po południu dnia 19.04.2002.
- Pierwszy tatuaż zrobił sobie w wieku 18 lat
- Chaz posiada wszystkie dostępne nagrania Madonny
- Jego matka jest pielęgniarką, a jego ojciec był policjantem
- Jego rodzice rozwiedli się kiedy miał ok. 11 lat
- Ma dwie starsze siostry i jednego starszego brata o imieniu Brian
- Był molestowany seksualnie
- Robi reklamę dla organizacji, która nazywa się CAPP, której celem jest wspieranie molestowanych seksualnie chłopaków
- Był przez pewien czas jako nastolatek uzależniony od narkotyków
- Kocha dobre piwo ( a któż nie ?
- Chaz jest palaczem, ale nie zażywa już narkotyków
- Miał kilku przyjaciół, którzy popełnili samobójstwo. Poza tym jeden z jego kumpli zginął w wypadku na desce
- Nosi okulary. Tego jednak nie robi na koncertach aby mu je nie spadły. Bez nich właściwie nie widzi pierwszego rzędu ...
- Uważa, że był kujonem i nudziarzem w High-School
- Uwielbia film "Fight Club" ( Alkor przypomina - leją się w tym filmie non stop i na tym polega cała fabuła ... Nie rozumiem, co mu się w nim aż tak bardzo podoba XD)
- Jest fanem drużyny piłkarskiej Phoenix Cardinals
- Jego ulubionym kolorem jest czerwony ...
- Przed przyłączeniem do LP pracował jako kelner w typowym amerykańskim Coffee Bar
- Kiedy był mały zjechał kiedyś na sankach i przewrócił się lądującym głową na małym murku cegłowym. Ranę zaszyto 47-oma szwami
- Mówi, że "mu staje" (heh ...) kiedy fani śpiewają piosenki razem z nim i w ten sposób przez cały koncert ma erekcję (sic!
- Widzi fanki jako fanki, a nie jako kolejną dobrą możliwość aby dostać orgazm (lol) ... pocieszające, co nie dziewczyny?
- Przeczytał serię książek "Vampire Chronicles" autorstwa Anne Rice (która jest jedną z jego ulubionych autorek - tak apropos oraz "Hannibal'a" , którego uważa za niesamowitą książkę
- Uzależnił się od "Tony Hawk's Pro Skater 2" kiedy podróżował razem z zespołem w busie na trasie koncertowej
- Kocha zespół Stone Temple Pilots do tego stopnia, że jego największym marzeniem byłby koncert razem z nimi. Wykonał razem z nimi co prawda pojedyncze utwory, ale jego marzenie wcale się w tym nie spełniło
- Kiedy był jeszcze mały, kochał film (z Robin'em Williamsem w roli  głównej) i serial "Popeye"
- Lubi Pokémon Jigglypuff/Pummeluff ( angielska i japońska nazwa z tego co mi wiadomo )
- Jak twierdzi najdziwniejszą prośbą fanów była prośba o podarowanie im jego ubrania
- Wg. niego najgorszą chwilę w swoim życiu przeżył kiedy zwymiotował na siebie oraz swoich fanów na początku swojej kariery
- Za najmilszą natomiast, uważa ślub z jego żoną. A najmilszy okres w karierze to wg. niego okres kręcenia teledysku do One Step Closer.
- Mówi, że jeśli nie byłby teraz muzykiem, to byłby "przeciętnym amerykaninem, robiąc przeciętne amerykańskie rzeczy"
- Lubi rodzinę Soprano
- Gdyby mógł zmienić jakieś prawo, zalegalizowałby marihuanę. Jest jednakże przeciwnikiem "ciężkich" narkotyków.
- Tam gdzie jest Chester, tam nigdy nie nie jest nudno ...






Pełne imię:  Joseph Hahn 
Ksywa :  Mr. Hahn, Remy 
Urodzony : Marzec 15, 1977 
Gdzie ? : Glendale, California
Zamieszkały : Los Angeles, California
Stan Cywilny : obecnie kawaler
Rodzeństwo : Dwie starsze siostry ( harem ?
Wyznanie : "Konserwatywny kościół" - wg. jego wypowiedzi
Zainteresowania : Sk8boarding 
Wpływ :  Foo Fighters, Valkary Fighter z komiksu "Robtek"
Pozycja : DJ, sampler, podkład wokalny, grafik, reżyser teledysków
Sprzęt : Motor-driven Turntables
Rane TTM 54 DJ mixer
AKAI MPC 2000
Emagic Logic Audio
Various effects
Shure M44-7 needles
Custom-made vinyl
Ulubiona piosenka :  Foo Fighters - "Everlong"
Pierwszy zespół : Xero (czyli późniejszy Linkin Park)


Cytat / Co lubisz w byciu w zespole?

"Wszystkie te pytania brzmią jak wycinki z zeszytu szkolnego na studiach"

Informacje :

Urodził się w USA, lecz jego rodzice są Koreańczykami, dlatego on również. Uznaje wszystkie symbole koreańskie jak i japońskie, a ze względu na ich wyjątkowość - chętnie je używa. Uważa, że mają niesamowite przesłanie docierające bezpośrednio do serca.

Joe był 'od wzrokowych umiejętności' w swojej szkole średniej i potem w tym zrobił karierę. Mike i Joe poznali się w tym samym college'u do którego obaj uczęszczali ( Pasadena Art College of Design ). Kocha grafikę komputerową i animacje. Joe po roku nauki rzucił college, dla kariery filmowej ( pracował nad efektami specjalnymi do "z Archiwum-X" i "Dune" ) , później wstąpił do zespołu. Ze względu na zamiłowania do muzyki elektronicznej, beatów i inynych efektów - zasiadł na pozycji DJ'a.

W przerwie pomiędzy Meteorą, a kolejnym albumem LP, Hahn spełniał się jako reżyser filmu krótkometrażowego, który następnie został wystawiony na Festiwalu Sundance. "The Seed", bo tak brzmi jego tytuł, nie jest jedynym projektem filmowym DJ'a. Pracuje jeszcze nad "Kung Fu High School" i "King Rat". Poza tym Hahn reżyseruje klipy dla innych zespołów, otworzył sklep z własnoręcznie projektowanymi koszulkami oraz pomagał przy nagrywaniu solowych albumów Mike'a i Chestera.

Fakty :

- Jest Chrześcijaninem
- Chętnie czyta książki Mike'a Millera i Shel Silverstein
- Ma rozdwojoną osobowość, którą nazywa Remy
- Remy mówi na początku piosenki "Cure for the Itch"
- Joe opowiada ponoć osobom, które niezbyt znają zespół , różne głupoty i dlatego warto na niego uważać Tak czy owak uważa, że nowych fanów nie powinno się odrzucać, z góry skreślać, a nawet wręcz przeciwnie
- Według Joe'ego i Chestera, najlepszą piosenką wszechczasów jest "Everlong" - Foo Fighters
- Wraz z Nathanem "Karma" Cox wyreżyserował teledysk do "Cold" zespołu Static-X
- Podczas kręcenia teledysku do Somewhere I Belong, Joe potknął się na set'cie i niemalże wpadłby w buchające płomienie
- Nienawidzi zespołu "NSUCK" ( może to też kłamstwo ?
- Joe ma *nadzwyczajne* poczucie humoru
- Jest strasznie niecierpliwy ...
- Powstają o nim najprzeróżniejsze plotki, ze wgzlędu na to, że jest "inny" Ostatnio było o tym, że jego dziewczyna (pierwsza plotka, bo nie ma dziewczyny ) spodziewa się od niego bliźniaków (druga plotka hehe)
- Członkowie LP lubią nabijać się z jego tyłka, lol
- Uchodzi, że jest przeciwnej orientacji seksualnej, ale nie brałbym tego do końca serio, bo w wywiadach różne rzeczy o sobie gadają członkowie LP ...
- ... Przynajmniej tak tłumaczyli fakt, że Joe nie ma dziewczyny ...
- Do liceum musiał podobnież dojeżdzać ciężarówką
- Kochał muzykę rap. Tzn. bardziej beaty i dźwięki niż samo rapowanie





Pełne imię:  Michael Kenji Shinoda
Ksywa :  Spike Minoda
Urodzony : Luty 11, 1977
Gdzie ? : Agoura, California
Zamieszkały : Los Angeles, California
Stan Cywilny : Ma żonę - Annę
Rodzeństwo : Brat Jason (mówi na niego Jay)
Wyznanie : Protestantyzm
Zainteresowania : Grafika
Wpływ :  Deftones, Nine Inch Nails, The Roots, Anthrax, Public Enemy, Run DMC
Pozycja : eMCee, wokal, sample, klawisze, gitara, grafik
Sprzęt : (na scenie)
bezprzewodowe mikrofony Audio Technica
gitary PRS
Mesa Boogie Dual Rectifier heads
Mesa Boogie cabinets
(w studio)
oprogramowanie i sprzęt komputerowy Digidesign Protools
oprogramowanie Anteres
oprogramowanie Waves
oprogramowanie Emagic
moduły klawiszy (keyboards) Roland
samplery AKAI S-900 & MPC 2000 
Ulubione Albumy :  Deftones - "White Pony"
The Roots - "Things Fall Apart"
Nine Inch Nails - "The Fragile"
Black Eyed Peas - "Bridging The Gap"
Incubus - "Make Yourself"
System Of A Down - "System Of A Down"
Dido - "No Angel"
Jurassic 5 - "Quality Control" ,
Stone Temple Pilots - No.4"
Eminem - "The Marshall Mathers LP". 
Pierwszy zespół : Xero ( czyli późniejszy Linkin Park )


 

Cytat / Co lubisz w byciu w zespole?

"Pisanie piosenek (liryki) i dzielenie się nią z ludźmi jest bardzo nagradzającym doświadczeniem... Nie mogę wyobrazić sobie niczego bardziej zadawalającego od patrzenia jak ludzie z różnych środowisk jednoczą się by cieszyć się z muzyki. Dzięki."

Informacje :

Dziadkowie Mike'a byli japończykami. Wyemigrowali oni jednak po prowadzeniu dość nieprzychylnego życia do Stanów Zjednoczonych z nadzieją na lepsze jutro. Sam Mike urodził się już w USA. W jego żyłach płynie żywe zainteresowanie kulturą japońską, mimo że sam jest japończykiem tylko w niewielkiej części.

Muzyka już od małego towarzyszyła mu na każdym kroku. Jak zdecydowana większość członków Linkin Park również i Mike zaczynał swoją młodocianą karierę jako ... pianista. W przypadku Spike'a Minody (bo tak brzmi jego ksywka) było to ok. roku 1983, czyli gdy miał 6 lat. Na lekcje gry na pianinie chodził początkowo niechętnie - był po prostu zmuszany przez rodziców. W wieku ok. 13 lat postanowił przejąć stery w swoje ręce. Muzyka klasyczna nie była przecież tym, czym fascynowali się amerykańscy teenager'rzy. Chciał grać jazz, blues i domieszać trochę hip-hopu. Jego nauczycielka nie była mu jednak w stanie pomóc - stwierdziła, że nie ma o tych gatunkach zbyt dużego pojęcia. Dała mu za to bardzo istotną radę, z której skorzystał niewiele później - kup klawisze i trenuj to sam. Reszta poszła już reakcja łańcuchowa. Po klawiszach przyszedł czas na sampler, a skończyło się to wszystko własnymi melodiami i beatami.

W jego życiu można też wyróżnić okres "pseudo-gangsta" Gdy miał ok. 16 lat przestało mu zależeć na tym co miał. Dosłownie olewał rodzinę, porzucił przyjaciół. Znalazł jednak "nowych" w ulicznym gangu. Kiedy matka Mike'a dowiedziała się o wszystkim, zabrała 16-to latkowi świeżo kupiony samochód (który otrzymał w prezencie na urodziny). Liczyła na to, że zrozumie w jakie towarzystwo się wdał. I faktycznie, ta mimo wszystko drastyczna metoda poskutkowała. Mike po gruntownym namyśle zrozumiał swą głupotę. Gdy w/w gang został aresztowany za kradzieże i napaści, Mike odetchnął z ulgą, że i on się wśród nich nie znalazł.

Jednym z przełomowych momentów w jego życiu był pierwszy koncert na jaki się udał. Na scenie gościli wówczas "Anthrax" i "Public Enemy". Już sam koncert uważał, że niesamowite przeżycie, ale jedna z ostatnich piosenek - wspólnie wykonane "Bring the noise" wywołało w nim wręcz euforię. Narodziła się swego rodzaju fascynacja hip-hopem, która zaowocowała w przeróżnych podkładach muzycznych dla lokalnych MC. Mimo iż lubił zajmować się tymi właśnie podkładami, postanowił spróbować swych własnych sił, a pomagać miał mu w tym Brad Delson (o nich zaraz). Gdy zaczynał zabawy z rapowaniem, lubił słuchać takich formacji jak Run DMC czy Erik B & Rakim. W międzyczasie jego zamiłowania muzyczne uległy zmianom, ale korzenie swojej muzykalności nadal wiąże z tymi właśnie zespołami (Aktualnie Mike jest wielkim fanem żeńskich zespołów i piosenkarek jak np : Madonna, Dido, Kittie, The Sneaker Pimps i Portishead).

Mike i Brad poznali się w 7 klasie i uczęszczali razem do tej samej wyższej szkoły, Agoura High School. Obaj byli muzykalni - nic więc dziwnego, że niewiele czasu minęło, aż w 4 ścianach sypialni Mike'a znalazło się mini studio nagraniowe. Pierwsze nagrania zostały wykonane bardzo szybko, ale nawet połączenie hip-hopowych fragmentów wraz z partiami na gitarze nie dało jeszcze oczekiwanych rezultatów. Poza tym tematyka "piosenek" również zostawiała wiele do życzenia, gdyż obaj ulegli ówczesnej modzie bycia "gangsta".

Spike Minoda po ukończeniu Agoura High School uczęszczał do Pasadena Art College Of Design (Koledżu Sztuki i Wystroju), gdzie postanowił zrobić coś w kierunku swojej drugiej pasji - sztuki. Również i college ukończył z pozytywnym wynikiem. Chociaż fascynował się tym, studiował grafikę bardzo ciężko z dużym wkładem pracy. Wkład ten nie poszedł jednak na marne - po dziś dzień jest w stanie "strzelić" szybko narysowany autograf, która i tak będzie zachwycał wiele ludzi. Nie wspomnę już o licznych obrazach którymi zajmuje się w wolnym czasie.

Nawiązując do swojej dziewczyny, Anny, Mike przygotował również materiały graficzne dla "Styles of Beyond's '2000 Fold CD". Magazyn wyraził się, że chciałby "jeździć i wokół widzieć nalepki S.o.B. na wszystkich samochodach, za którymi by ludzie szaleli", mówiąc to mieli na uwadze to co stworzył Mike. Shinoda także zaprojektował materiał ilustracyjny na okładkę i zawartość albumu "Hybrid Theory" oraz "Hybrid Theory EP" i "Reanimation"

W 2005 roku Mike stworzył projekt ochrzczony nazwą Fort Minor, w obrębie którego zdołał zgromadzić takich muzyków jak Black Thought, Common, Kenna, Lupe Fiasco, John Legend, Styles of Beyond, czy Holly Brook. Ich krążek, "The Rising Tied" okazał się strzałem w dziesiątkę i wypełnił lukę w hip-hopie napełniając go zupełnie nowymi brzmieniami. Shinoda cały wolny czas, którego nie wykorzystywał na tworzenie albumu LP poświęcał właśnie Fort Minor, co dało jeszcze mixtape wydany na krótko przed pojawieniem się TRT w sklepach (a było to 22.11.05).

10 przebojów roku 2000 wg. Mike'a -

"Improsive" - Jurassic 5
"3 Libras" - A Perfect Circle
"B.O.B." - Outkast
"Change (In The House of Flies)" - Deftones
"Again and Again" - Taproot
"Kill You" - Eminem,
"Window Licker" - Aphex Twin
"Southtown" - P.O.D.
"Grin and Bear It" - LMNO
"Stupify" - Disturbed.

Fakty :

- Nosi szkła kontaktowe ( jest krótkowzroczny więc musi )
- Kocha japońskie potrawy i dania
- Nie lubi mówić o swojej dziewczynie - Annie
- Pierwsza zakupiona przez niego płyta to - Bon Jovi "Slippery when wet".
- Mike uparcie twierdzi, że jego naturalnym kolorem włosów jest ciemno-niebieski ... rzecz jasna - to żart Do tego dodaje jednak, że jasno niebieski kolor w jego włosach to tylko faza ... yeah, whatever ;P
- Inni członkowie zespołu lubią nabijać się z jego kształtu głowy
- Pracuje razem z firmą "Spakart" ( należy do niej również Joe ) nad oficjalną stroną zespołu, okładkami, gadżetami, wzorkami na koszulki, flyerami i prezentacjami multimedialnymi - uff, zapracowany człowiek, bardzo nawet ...
- Najlepszym momentem w jego życiu wg. niego był moment kiedy otrzymał swój dyplom po College'u
- A najgorszym kiedy przez dwa tygodnie musiał siedzieć w jednym pokoju z Bradem. Dlatego tak niemiłe, bo Mike uważa iż Brad zbyt rzadko bierze prysznic ... a co to powoduje to się już domyślcie
- Słyszał "One Step Closer" po raz pierwszy w radiu kiedy był w Arizonie
- Jego grupa krwi to A
- Ma rybkę i psa rasy collie, który wabi się Bessie ( czyżby jakaś analogia do pewnego znanego kundla telewizyjnego - Lessie ? . Psa podrzucił jednak swojej mamie gdyż nie miał czasu się nim zajmować
- Muzyka klasyczna doprowadza go do szału ( w końcu jest po 10 latach lekcji gry na pianinie - wcale mu się nie dziwię - dop. Alkor ), ale mimo wszystko lubi czasami na pianinie przygrywać do kawałków jazz'owych lub hip-hop'owych.
- Lubi zespół Tool
- Nie ma żadnych stałych tatuaży ( przynajmniej nie rzucają się w oczy ) czy piercing'ów
- Mike ma wybuchowy charakter, często (jak sam mówi) postępuje zbyt impulsywnie
- Gdy mówi w 3 osobie, ludzie postrzegają go jako szaleńca. Najbardziej denerwuje go jednak w tym wszystkim to, że gdy Joe czy Brad mówią w ten sam sposób. - nikt nie zwraca na to większej uwagi, a do niego wszyscy się doczepiają
- Uważa, że najbardziej do niego podobnymi postaciami z bajki są Spike z Gremlinów i Gizmo z Modwai.








Pełne imię : David Michael Farrell
Ksywa :  Phoenix
Urodzony : Luty 8, 1977
Gdzie ? : Plymouth, Massachusetts
Zamieszkały : Los Angeles, California
Stan Cywilny : Ma żonę
Rodzeństwo : Brat Joe
Wyznanie : Protestantyzm
Zainteresowania : Snowboarding, piłka nożna, golf i gry ( konsolowe )
Wpływ :  Weezer, Beatles, Deftones, Roots, Bob Marley
Pozycja : basista, podkład wokalny
Sprzęt : Ernie Ball Music Man Sting Ray basses
Ampeg SVT Classic heads
Ampeg SVT Classic cabinets
Dean Markley Blue Steel strings
Dunlop Picks (.88)
DBX 160 compressor
Monster cables
Sans Amp
Boss pedals
Whirlwind direct boxes
Shure wireless
Ulubione Albumy : n/a
Pierwszy zespół : "Tasty Snax" , przemianowany później na "Snax"


Cytat / Co lubisz w byciu w zespole?

"Po długim roku bycia poza zespołem powrót do niego i paczki był niesamowity. Doceniam każdego kto wspiera nas na naszej stronie internetowej i naszych występach na żywo bardziej niż mógłbym to wyrazić. To prawdziwe błogosławieństwo mieć okazję zrobić coś co zawsze kochałem z paczką przyjaciół. Dziękuję."

Informacje :

Phoenix, albo inaczej David Michael Farrell, urodził się w Plymouth, w stanie Massachusetts ( Stany Zjednoczone ). Phoenix wyrósł w Massachusettes ale później (kiedy miał 5 lat) przeprowadził się do Mission Viejo w Californii.

Już w szkole średniej dołączył do zespołu "Tasty Snax", kiedy to przeprowadził się do Kalifornii. Później zespół zmienił nazwę na "The Snax". Snax jest grupą z Orange County (CA), i jest powiedziane, że jest Chrześcijańską punkową grupą. Phoenix zmienił gitarę zwykłą na bassową kiedy był w tym zespole i tak już zostało do dziś. Phoenix był od zawsze bassowym członkiem zespołu 'Xero', ale zdecydował się na tour wraz z The Snax. Przez ok. 1,5 roku był nieobecny w zespole, następnie powrócił do 'Xero' - teraźniejszego Linkin Park. Phoenix jest odpowiedzialny za napisanie części bassowej kilku utworów na Hybrid Theory mimo iż nie brał udziału w nagrywaniu płyty.

Kocha swoją dziewczynę , która jest jego kobietą marzeń ( na chwilę obecną mogę już chyba dodać, że wzięli oni ślub - nic dodać, ująć. Niech będzie szczęśliwy Kwiatuszki - nie przejmujcie się -> zostało jeszcze dużo facetów do wzięcia ( pomyśleć, że to wypowiedziałem ja - chłopak, heh ... )

Na koniec cytat wypowiedziany przez niego - spytany został o to, kogo pierwszego zjadły na bezludnej wyspie : "Nie wiem kogo zjadłbym pierwszego, ale Brad byłby na pewno ostatni - on to same kości".

Fakty :

- Jest absolwentem UCLA
- Największą jego inspiracją była jego mama ( nauczyła go gry na gitarze ), a potem jego starszy brat Joe
- Phoenix chciałby grać na perkusji ...
- Jest wszechstronnie utalentowany - gra też na np. skrzypcach czy wiolonczeli, co udowodnił wspomagając na tym instrumencie niektóre kawałki z Reanimation.
- Lubi lody "Mocha Almond Fudge", meksykańskie potrawy, pizzę
- Jest z wiary Protestantem mimo iż jego rodzina to Katolicy
- Chętnie podróżuje do Meksyku, Mission Viejo i Australii
- Rada od niego : róbcie drzemki południowe (?)
- Najbardziej na koncercie zawstydził się, kiedy poślizgnął się i upadł przed oczami wszystkich fanów ...
- Woli bokserki od slip'ów ... heh
- Jego ulubionym filmem jest Braveheart ( Waleczne Serce )
- Mówi, że wybrałby Ali z bajki Aladyn, jeśli miałby wybrać postać, która najlepiej go opisuje






Pełne imię:  Robert Gregory Bourdon
Ksywa :  brak
Urodzony : Styczeń 20, 1979
Gdzie ? : Calabasas, California
Zamieszkały :  Los Angeles, California
Stan Cywilny : Ma dziewczynę o imieniu Susan
Rodzeństwo : n/a
Wyznanie : Judaizm
Zainteresowania : "Podbój" plaż i jazda na nartach wodnych
Wpływ :  Tower of Power, James Brown
Pozycja : perkusista
Sprzęt : Gretsch kit
Zildjian cymbals
Remo heads
Vater sticks
Rane headphone amp
Alesis DM-5 drum module
Shure E-1 in-ear monitors
D-drum trigger pads
Ulubione Albumy :  n/a
Pierwszy zespół : "Relative Degree"


Cytat / Co lubisz w byciu w zespole?

"Czuje się błogosławiony mając okazję stworzyć album z pięcioma najbliższymi przyjaciółmi. Wspaniałym przeżyciem było koncertować i mieć szansę by poznać naszych fanów. Dziękuję wszystkim, którzy okazali swoją miłość i wsparcie."

Informacje :

Od małego mieszkał w swoim rodzinnym mieście - Calabasas. W swego rodzaju dziurze, jak można by stwierdzić jeżeli spojrzymy na to, że dopiero po przeprowadzce do Agoury jego życie nabrało pełni. Rob uczęszczał tam do Agoura High School wraz z Mike'm i Brad'em, aczkolwiek Brad'a poznał jako pierwszego.

Wspólne zainteresowania złączyły jak widać losy, otóż ... już gdy miał 13 lat należał do zespołu 'Relative Degree', (założonego m.in przez niego i Brad'a Delsona) który grał rockowe kawałki ( głównie covery, w tym np. 'Smells Like Teen Spirit' Nirvany ) z domieszką rap i  funk. Napisali łącznie 12 własnych piosenek z celem by móc zagrać koncert w słynnym (Hollywoodzkim) klubie "Roxy". Długo się przygotowywali, zagrali ten jeden koncert i po pewnym czasie rozpadli się.

W w/w High School również pociągały go "funkowe brzmienia". Wymienia tutaj głównie James'a Brown'a, Tower of Power i Sly and the Family Stone. Skupiał się jednak na swoim instrumencie, perkusji. Rob zaczął grywać na niej kiedy był w 3-ej czy 4-ej klasie szkoły podstawowej. Zdecydował się na to po koncercie zespołu Aerosmith. Właściwie, to jego matka Patty zna i znała Joey'a Kramera (perkusista Aerosmith) co umożliwiło mu wejście backstage aby obejrzeć *wszystko* z tej backstage'owej perspektywy

Sukcesywnie uczył się przynajmniej podstawowej gry na przeróżnych instrumentach. Gdyby miał wybrać swój ulubiony instrument, inny od perkusji, to wybrałby pianino, na którym gra często i gęsto w wolnych chwilach. W dzieciństwie chodził na lekcje nauki gry, ale przyznaje, że był wtedy zmuszany przez rodziców.

Nieustannie dąży do doskonalenia swoich umiejętności muzycznych - potrafi przesiedzieć nawet 10 godzin bez przerwy nad perkusją tylko po to, by nauczyć się grać partię, która jeszcze mu nie wychodzi. W podobny sposób przygotowywał się do nagrywania płyty "Meteora", czego efekty były widoczne w studiu - na partie Rob'a potrzebowano najmniej czasu, gdyż popełniał on najmniej błędów. Ale Rob na tym nie poprzestał. Wciąż trenuje wiele godzin dziennie i nadal czyni to z tą samą pasją, która spowodowała, że w ogóle zasiadł do tego instrumentu.

Jako istotne do wykonywania porządnej "perkusyjnej" roboty uznaje swoje specjalne buty - mają one wyjątkowo cienką podeszwę, tak aby mógł on dokładnie wyczuć perkusyjne pedały. Za równie ważny (przynajmniej podczas nagrywania i treningu) uznaje on program "Pro Tools", który pomaga mu dopracowywać fragmenty perkusyjne w najmniejszym szczególe. Zarówno zespół i producent "Meteora" i "Hybrid Theory" - Don Gilmore, podziwiają Rob'a za to, że jest taki samokrytyczny i dąży do perfekcji. Nie potrafią jednak zrozumieć, dlaczego Rob jest aż tak bardzo zakochany w swojej perkusji, że ma o niej nawet sny

Fakty :

- Jest "technicznym-guru" w zespole
- Dorabiał jako kelner w Calabasas'kiej restauracji
- Szczytowym momentem w jego karierze było otrzymanie przez niego i zespół złotej płyty za "Hybrid Theory"
-  Jego ulubioną piosenką z płyty "Hybrid Theory" jest "In The End"
- Rob (i niektórzy inni członkowie Linkin Park) z dużym prawdopodobieństwem dzielił ławki szkolne z niektórymi członkami zespołu Hoobastank. Ponoć grał z nimi również kilka "koncertów" (heh, nie śmiem tego tak nazwać na podwórku wokalisty Hoobastank.
- W jednym z wywiadów powiedziano, że Rob chodził do High School z członkami zespołu Incubus. Była to pomyłka, jako że Ci chodzili do Calabasas high school, a jak wiadomo, Rob mieszkał w Calabasas zanim się przeprowadził, ale nie chodził do takiej szkoły wyższej.
- Po ukończeniu Agoura High School uczył się księgowości w Santa Monica College
- Kocha dania meksykańskie i włoskie








Zapraszam do lektury
Treść jest naprawde wciągająca trzeba tylko przeczytać pierwsze zdania potem bedzie Was ciekawiło co było dalej
I nie ma czegoś takiego, że za długie i nie chce mi sie czytać!!!

http://lpzion.org/   --------- wszytskie informacje pochodzą z tej strony. Chyle czoła autorowi za tak zajmującą "opowieść". Co do strony serdecznie polecam! Sam nie wytrzymałem i sie zarejstrowałem (W końcu jestem fanem tego zespołu   )